|
Overpeinzingen van een kwarttariever
Hier sta ik en ik verveel me dood. Nog zeker tien weken voor ik me weer eens onder de mensen, pardon, auto’s mag begeven. En ik krijg al zo weinig aandacht, behalve dan de laatste weken. Mijn baas heeft mij voorzien van nieuwe (nou ja, andere) distributiedekseltjes op mijn motorzijkantje. Als ik had kunnen praten had ik hem van tevoren kunnen vertellen dat de latere, tweedelige dekseltjes niet zomaar op mij passen, want -proud to be een type 1!- ik heb het driedelige setje nodig. Maar ja, meneer had in dat boek van hem, Haynes, gelezen dat een extra boutje en moertje voldoende zouden zijn. Jammer dan, want mijn grondplaatje is ook niet helemaal hetzelfde als van die saaie Types 2. Nu heeft hij mij dus moeten mishandelen met een Dremel.
Afijn, ik heb weer dekseltjes en nu begint het grote wachten. Als mijn baas niet zo gierig was had hij mij in het gewone tarief gehouden, maar nee hoor, het moet weer op een koopje en dus ben ik tot 1 maart geheel uitgesloten van enig sociaal verkeer. Gelukkig heb ik onderdak, een huisje zonder deuren en maar één wand, dus ik sta redelijk droog, dat dan weer wel.
Eerst maar eens door die vreselijke kerstdagen en Oud en Nieuw heen, en dan breekt langzaam de tijd aan dat ik wat meer zon op mijn motorkap ga krijgen. Tip: gooi niet met vuurwerk straks, want ook Bixjes en zelfs sommige andere auto’s hebben gevoel. Hopelijk zie ik u terug in het voorjaar!
|
